3 Zdjęcia
Pamięć jest nam w życiu bardzo potrzebna. I ta bardzo osobista zawierająca przeżycia i wspomnienia, które chcemy zachować. I ta dosłowniejsza, również osobista – choć jednak inaczej – pozwalająca nam zachować dane. Wśród nich są czasami także i wspomnienia. Z jednej i drugiej pamięci korzystamy. Ta pierwsza zawiera się w nas samych, druga zaś wymaga postaci materialnej.
Jedną z takich zmaterializowanych form jest SPINACZ, pierwszy zdobywca głównej nagrody w konkursie dla młodych projektantów make me! organizowanym przez Łódź Design Festiwal. Jury urzekła – jak sądzę – prostota tego pomysłu i dopracowanie projektu. Nie było łatwo zamknąć pamięć USB w małym przedmiocie i nie zatracić jego funkcji. Po wielu próbach udało się to z firmą Spring z Bielska-Białej i koncept stał się dostępnym na rynku produktem. Wygrana w konkursie zapewniła mu z kolei miejsce w pamięci polskiego designu.
Nawiązanie do powszechnie znanego przedmiotu jest nam znane i z historii sztuki i designu. Im prostszy i bardziej identyfikowalny przedmiot tym bardziej czytelny będzie dla wielu odbiorców. Kto z nas nie zna drewnianych spinaczy do bielizny? Myślę, że znamy je wszyscy, jedynie niektórym z nas bliższa jest nazwa klamerka niż spinacz. Mniejsza jednak o nazwę. Interesujące jest połączenie języka tradycji i nowoczesności. Drewniana klamerka i technologiczne urządzenie. Wspomnienie wieszania prania w dzieciństwie, kiedy to jeszcze nie wiedzieliśmy co to USB.
Nie zawsze projekty typu dwa w jednym są dobre. Jednak tu zespolenie to bardziej kontekst niż dosłowne spięcie funkcji. Dla mnie niezwykle poetyckie, choć zawarte w tak pozornie prostym przedmiocie jak spinacz. Bartosz Mucha wykorzystał ten motyw w swoich kolejnych projektach, ale w mojej pamięci najbardziej zapisał się ten.
Krystyna Łuczak-Surówka